Somberheid zonder genade
Somberheid sluipt door mijn ziel
Neemt de overhand zonder genade
De oude patronen waarin ik verviel
Dooft het zonlicht waarin ik wil baden
In piepkleine stukjes val ik uiteen
Geen mogelijkheid om weer op te bouwen
Waarop kan ik nog vertrouwen
Zonder enige veiligheid om mij heen
De uitweg lijkt mijlenver van me af te staan
Geen kans meer om om me heen te grijpen
Blokkeert de poort naar verdwenen geluk
Zodat ik niet weet waarheen ik moet gaan
Angstvallig zoek ik naar stevige handvatten
Die me zullen leiden naar betere tijden
Tracht ze te pakken maar zijn te glad
Gewoonweg niet compleet te omvatten
De gouden sleutel van mijn zoektocht
Het inwinnen van veilige havens
Laat deze somberheid binnenin mijn ziel
Het laatste zijn waar ik voor vocht
Ingezonden door
Geplaatst op
03-03-2015
Geef uw waardering
Op basis van 7 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Eenzaamheid Somberheid Verdriet ZoektochtReacties op ‘Somberheid zonder genade’
-
Wow, echt heel mooi! Alleen het eerste deel, moet dooft niet doven zijn? xRianne
Verwijderde gebruiker - 05-03-2015 om 18:57
-
mooi Henk! Groetjes, Marill
Marill - 08-03-2015 om 06:09