Ik kan het niet meer mooier maken

Met mijn laatste geld zou ik je bellen
Of onhandig in de armen vallen
Je elk nieuwtje doorvertellen
En samen honderd kurken knallen
Voor altijd in vervoering raken
Tot de wind begint te zwellen
Waar wij schouder tegen schouder staan
Als de in jou ongewenste reisgezellen
Ons misgunnen door te gaan
Kan ik het niet meer mooier maken
Als molens maal jij door mijn hoofd
Tot onze droom de beelden dooft

© Rochels van Cocagne