vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Een zwart gat
Mijn hart, voelt de pijn
Ik kan het niet meer verdragen
Ik huil en ik huil
Al die dagen
Wil niemand me vasthouden.
Wil niemand me een kusje geven,
Doet niemand iets.
Blijft dit doorgaan mijn hele leven
Scheldwoorden tollen om mijn hoofd,
En ze raken mijn hart,
Het is als een botsing.
En dan word alles zwart
Zwart is mijn leven,
Voor altijd,
Niemand zal me helpen,
Niemand zegt dat het ze spijt.
Reacties op ‘Een zwart gat’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!