Als de dood gelukkig maakt

Wanneer je leven wordt geteisterd
door psychische problemen,
chronische depressies of helse pijn.
Wanneer je eigenlijk nog maar één wens hebt,
het niet meer op aarde willen zijn,
waar ligt dan de grens?

Wanneer het vooruitzicht van sterven
je oprecht blij maakt
en je niet wil wachten op een natuurlijke dood.
Wanneer je lijden ondraaglijk en uitzichtloos is
of je verkeerd in geestelijke nood,
wie stelt dan de norm?

Iedereen heeft recht op een pijnloze en humane dood.
Maar is het ethisch wel verantwoord
om te beëindigen het bestaan ons gegeven?
Wanneer euthanasie in jouw ogen de enige optie is
omdat sterven menselijker is dan leven,
is dit dan erg?