vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Strand
Op een koude zondagmorgen,
liep ik door het natte zand.
En zag vele grote vogels,
op een hoopje bij het strand.
Ze krijste in de branding,
ze pikte om zich heen.
Er was er eentje die ik volgde,
hij was moederziel alleen.
Was ik maar die witte vogel,
dan ging ik pijlsnel naar omhoog.
Ik zou uren blijven zoeken,
naar de mooiste regenboog.
Maar helaas ben ik geen vogel,
en sta met beide benen op de grond,
Ben een mens die als zo velen,
op het strand een schelpje vond.
Ingezonden door
Geplaatst op
24-02-2015
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
ZandvogelsReacties op ‘Strand’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!