vorige gedicht
vorige gedicht
dat zonnetje
het zonnetje heeft al maanden niet geschenen
regen heeft alleen maar kunnen stromen
mijn hart is verdwenen
met het stukje hoop waar ik alleen maar van heb kunnen dromen
het leven kan kut zijn
maar zodra dat zonnetje weer schijnt
zal niemand meer leven in pijn
er is alleen een geheim
dat zonnetje dat zit in mij
maar dat zonnetje zal er altijd diep van binnen wel zijn
dat zonnetje is zijn weg verloren
dat zonnetje vind zijn weg toch wel?
hij is verdwaald
maar hoe kan dat zonnetje zijn weg terug vinden
als diegene waar hij bij hoort alleen maar faalt?
Reacties op ‘dat zonnetje’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!