Zoveel gezichten

De mens met zoveel verschillende gezichten,
geven mij de uitdaging telkens weer,
het schrijven van sombere of vrolijke gedichten,
over een verdort landschap of een idyllisch meer,
woorden stromen vanuit mijn diepste gedachten,
naar mijn innerlijke intuïtieve buikgevoel,
waar ze soms stromen of blijven wachten,
tot ik de juiste intentie voel,
iemand die ik kort geleden heb ontmoet,
daaruit ontstaat soms een mooi verhaal,
of iemand die mij gisteren spontaan had begroet,
een emotie geeft mij stof tot een moraal,
een gezicht zegt zoveel over een persoon,
de trekken in het gelaat verraden de sporen,
van een leven met geborgenheid of ongewoon,
waarin iemand uitstraalt dat is hij is verloren,
de toekomst hem is ontnomen of net iets heeft gebracht,
emotie verandert de hele dag door,
zo ben je aan het lachen en zo huil je onverwachts,
niemand houd de ander een masker voor,
vandaag is het dit gezicht wat je ziet,
morgen kan het wel eens heel anders zijn,
blijheid, angsten, boosheid of verdriet,
een gezicht te lezen met aandacht vind ik fijn.