Eenzaamheid
Ze zit daar maar te wachten
tot iemand naar haar komt
haar verdriet wat zal verzachten
zoveel wenen, is echt niet gezond
Weken zit ze al bij dag en nacht
op een bankje in het bos
heel alleen, eenzaam
ze laat haar pijn niet los
Ze heeft geen vrienden in dit leven
zit elke dag alleen thuis
niemand wilt haar liefde geven
niemand komt bij haar in huis
Ze is eenzaam
al zoveel maanden lang
ze wilt wel eens een dagje weggaan
maar daarvoor is ze te bang
Eenzaam … niemand om mee te praten
elke dag alleen zijn
ze is haarzelf al lang beginnen haten
eenzaamheid … doet teveel pijn!
© Gedichtenlady
www.schrijfster-raissa.webnode.be
Ingezonden door
Geplaatst op
19-02-2015
Geef uw waardering
Op basis van 4 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Eenzaamheid VerdrietReacties op ‘Eenzaamheid’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!