Oma,

Dit gedicht ziet eruit als een brief
Omdat uw naam bovenaan staat
Maar een brief voor u zal het nooit meer kunnen zijn
want naar waarheen zou ik hem dan moeten sturen?

Toen ik klein was
Kwam ik vaak bij u langs
Uren konden we dan praten
Over school
Over opa
Over het leven in het algemeen

Misschien ben ik niet zo goed in gedichten schrijven
en is dit toch meer een brief.
Zelf noem ik het geen van beide
Ik noem het een afscheid
Dat is toch logischer, vindt u niet?

Als we dan zo gezellig zaten te kletsen
Vond ik het leuk om over vroeger te horen
Verhalen over de tijd waarin mijn broer en zus even oud waren als ik toen was
Misschien vertelden die verhalen meer over u dan over hen
Maar dat maakt voor een kind toch niet zo veel uit

De beste herinneringen die ik aan u heb
zijn onze knuffels en kussen
Die betekenden alles
Zowel hallo
Als dag
Ze betekenden ik ben er voor je als je me nodig hebt
En ook ik hou van je
Die laatste is er altijd geweest
En nu nog steeds
Met een knuffel hebben we kennis gemaakt
Maar daarmee hebben we ook voor de laatste keer afscheid genomen

Toen het einde naderde
Koesterde u elke seconde van samenzijn
En ik deed hetzelfde

Nu kan dat niet meer
Ik mis u heel heel erg
Het is niet zo dat ik u minder mis
Omdat ik u heel weinig zag
Ik mis u echt heel erg, oma
Dat deed ik ook al toen u er nog was.
Daarom, mijn liefste oma, heb ik spijt
Van elk moment dat ik alles vanzelfsprekend vond
Dat ik het vanzelfsprekend vond dat ik een oma had
Maar misschien was die vanzelfsprekendheid toch ergens ook wel goed
want misschien was het toen dan ook al droevig geweest
Even droevig als nu misschien?

Er is maar één ding wat mijn verdriet een beetje wegneemt
en dat is mijn geloof
Ik geloof dat u nu bij opa bent
Ik geloof dat u nu geen pijn meer heeft
Ik geloof dat u nu rust heeft
Ik geloof dat u nu gelukkig bent
En dat ga ik nu zonder u ook weer proberen