vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Hopeloos
Ik las de woorden
opnieuw vijf keer.
Mijn hart vloeide uit lava
precies een brandend meer.
Ik verlangde naar
boeketten twijgen
naar liefde van een jong
en stille zwijgen.
De eenzaamheid kwelt me binnenin
geen geluid zo hard als pijn
niets is zo anders hopeloos
om niet geliefd te zijn...
Ingezonden door
Verwijderde gebruiker
Geplaatst op
12-02-2015
Over dit gedicht
Geen dag zonder een lach in je keel of de lieve streling van een hand
Geef uw waardering
Op basis van 5 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
EenzaamheidReacties op ‘Hopeloos’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!