Ze zijn de vrede kwijt

Kale vlaktes
Een ijzige wind
Duizenden grijze tenten
Doelloze gedachten
Door het hoofd van een onschuldig kind

Hij mist zijn kamer
en de warmte van de open haard
Hij mist het stemgeluid van zijn vader
wanneer hij in de leegte staart

Zijn vader kwam om door een bermbom
Zijn moeder in paniek op de vlucht
Gevoed door pure angst
keek ze niet meer achterom
Het is wel duidelijk,
er is voor hen geen weg meer terug

Alsof de duivel hier aanwezig was
Namen de soldaten werkelijk alles van haar af
Enkel haar kleine mannetje in volslagen onwetendheid
Is nog bij haar zonder te beseffen,
Ze zijn de vrede kwijt