De slagers in het varken
Een bio-industrieel was voor de bijl gegaan
door een opstand onder het geknechte spek
dat revolutionair tegen hem was opgestaan
en dat kostte hem zijn klassenvijandnek.
De varkens waren toen in de stallen baas
als ooit op de ‘Boerderij van de dieren’
maar zonder kippen of koeien voor de kaas,
of hond, paard, zelfs voor de rijm geen stieren.
Maar met een ballenbeer als opperhoofd
die zorgde voor alle dagen knorrenfeest
met sloeber en volop voer zoals beloofd,
een silo vol, was het nog nooit zo goed geweest.
Tot plots op een dag de troggen, zij bleven leeg
geen kruimel rolde meer uit de pijpen
wel stank omdat de ventilatie ook al zweeg,
begon de honger en ongemak alom te knijpen
maar nadat er één een staart afbeet
waren ze niet meer te stoppen,
ham en karbonades verdwenen bij de vleet
ten slotte restten er alleen nog koppen.
Behalve van de opperbeer die werd mager,
en dacht: ‘Ach, zij werden hun eigen slager’.
Guido van Geel
Ingezonden door
Geplaatst op
02-02-2015
Over dit gedicht
'De revolutie eet zijn eigen kinderen', zei de kanibaal en sloot zich aan.
Geef uw waardering
Op basis van 12 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Bio-industrie Guidovangeel RevolutieReacties op ‘De slagers in het varken’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!