Zwervende zoektocht
Een allerlaatste duif fladdert naar de grond
tussen zijn compagnons de route.
Tientallen soortgenoten trippelen pikkend rond.
De zwerver geeft ze voeding, geen boete!
Hij zoekt de voedingsresten in
zijn buggy met haveloze zakken beladen,
strooit ze zonder geldgewin
voor zijn lotgenoten op de wandelpaden.
Hij staat gebogen, vuil met lange hare,n
stinkt naar afval en lang geleden baden,
ooit was hij beroemd, rijk en welvaren,
geloofd en geprezen in meerdere dagbladen.
De dood van zijn kind duwde hem in depressie.
Plots kon hij weer relativeren.
Gedaan met economische handel en agressie.
Hij leerde één en ander te diskwalificeren.
Zoekt opnieuw zijn weg doorheen het leven
zijn geloof in mensen en maatschappij.
Nu wil hij uitsluitend nog aan anderen geven
de straat en armoede worden zijn abdij.
Liefde, vriendschap, familie,
het zijn maar holle woorden.
Geldgewin als religie
leidt tot hebzucht en moorden.
Reacties op ‘Zwervende zoektocht’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!