atlantic

Een zwarte lijn splijt hemel en aarde in twee,
de horizon.
Daar grijzen grijnzend de wolken boven de zee,
geen zotte zon.
Een verweerde houten bank parallelt mee,
ik adem ozon.

Dreigend is de machtige mengeling van water en lucht.
Voor de bank is een put gegraven door een kind.
Achter mij het gerucht van een helicoptervlucht
in flarden door de op en neergaande wind.

In gedachten zie ik spelende kinderen in het zand.
Het zilte zoute water strijkt het zandtapijt.
De scheermessen schelpen bevolken het strand.
Ik heb me moe en overwonnen neergevleid.