haar
Elke dag weer,
zie ik je vechten.
Vechten tegen eten,
omdat je bang bent dat het zal hechten.
Ik blijf het zeggen,
maar blijkbaar is dat niet genoeg,
al 12 jaar,
al een tijdje een gezwoeg.
Ik snap hoe je je voelt,
maar helpen kan ik niet.
Hoe moet ik verder,
als jij het niet ziet.
Ik wil je helpen,
maar mijn woorden helpen niet.
Voel me machteloos,
maar verberg het zodat je het niet ziet.
Ik wou dat ik kon helpen,
het overnemen als het kon.
Maar jij voelt je zo beter,
en geniet een beetje van de zon.
Van mij mag je zo wegen,
dat maakt mij niks uit.
Zolang je maar wat eet,
maakt het me niet uit.
Ik weet dat je elke dag huilt,
ik wou dat ik je tranen vangen kon.
Zelfs je druppels bloed,
zodat je verder kon.
Weet dat ik van je hou,
en me sterk hou met jouw.
samen voor altijd,
dat is wat ik altijd wou.
Ingezonden door
Geplaatst op
22-01-2015
Geef uw waardering
Op basis van 6 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
AnaReacties op ‘haar’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!