vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Oceaan
De zee is hoe ze haar noemen,
Anders is het oceaan.
Ik noem haar mijn hart,
Ik wil nooit meer bij haar vandaan.
Houten schepen probeerde haar te temmen,
Maar niemand kon op tegen de woeste kracht.
Zoveel macht verscholen,
Achter haar kalme vacht.
Rustig, maar toch woest,
Blauw, maar toch zwart.
Ze is mijn haat,
maar tegelijkertijd mijn hart.
Reacties op ‘Oceaan’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!