geen weg terug

In het donker zit een meisje,
verborgen en alleen.
De tranen rollen over haar wangen,
ze wilt niemand om haar heen.

Ze houd zich verscholen,
in de schaduw van de nacht.
Niemand mag het weten,
wat er in haar omgaat.

Maar in het licht van de dag,
zie je bij haar alleen maar een lach.
Het masker dat zij opzet,
zodat niemand wat verwacht.

Overdag houd ze zich groot en sterk,
maar snacht gaat ze door een hel.
Ze weet het niet meer,
het gaat allemaal te snel.

1000de tranen,
die zij laat vallen elke dag.
niemand zal ze zien,
want hun zien alleen een lach.

Gevangen aan een keten,
kijkt zij naar de lucht.
Zal ze ooit bevrijd worden,
ze laat een laatste zucht.

De ketting om haar enkel,
breekt van alle verdriet.
Ze ontsnapt aan de pijn,
de pijn die niemand ziet.

Haar vleugels strekken zich uit,
en ze kijkt nog 1 keer terug.
Dan vliegt ze weg,
ze wilt niet meer terug