vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
draaierig
Ik draaizweef in een groene tornado,
geen bodem meer onder mijn voeten
torm zwiept groen gras een eldorado,
ik wil jou zuivere ziel begroeten.
Ik wil je grijpen in mijn val
langbenige naakte blonde.
Je glijdt voor mij uit in interval
in je eigen gestreepte sponde.
Ik huil en ik roep, kom hier toch bij mij,
ik wil je voor eeuwig beminnen.
Mijn zinnen bevelen dat ik met je vrij,
je zegt dat ik mij moet bezinnen.
Waarom speel je dit wrede spel?
Waarom deze tantaluskwelling?
Maak je liefde voor mij geen hel,
verlos mij van mijn zelfkwelling.
Mijn droom is verdwenen,
jou paradijs weg,
gekke fenomenen
zuivere pech.
Reacties op ‘draaierig’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!