Donker
De dagen verstrijken,
ze gaan zo voorbij.
Niemand die het ziet,
het is zo donker in mij.
Enigste wat ik hoor,
een meisje huilend in het donker.
Niemand mag het zien,
Dat heeft zij besloten.
Bang voor de pijn,
en bang voor de angst.
Zal ooit iemand het begrijpen,
zal ooit iemand het voelen.
Het meisje weet het niet meer,
ze is gevangen door het donker.
Ze probeert te ontsnappen,
maar ontsnappen heeft geen zin.
Het donker houd haar vast,
en trekt haar mee omlaag.
Zal ze ooit ontsnappen,
dat is de vraag?
Het donker heeft haar gevangen,
van binnen en van buiten.
Zal er ooit nog een dag komen,
waar bij het licht zich weer zal uiten

Ingezonden door
Geplaatst op
14-01-2015
Geef uw waardering
Op basis van 7 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
ZwartReacties op ‘Donker’
-
Erg mooi als altijd! De vraag is, of dat zij dat wil. xxlisanne
lisanne - 16-01-2015 om 17:34