de weduwe en haar kinderen

Nog zo jong en als
weduwe achter gebleven,
kreeg geld van de diaconie
om te kunnen leven.

Het leven was voor
deze vrouw zwaar,
de oudste negen en de
jongste net een jaar.

Iedere week zag je haar
naar een diaken lopen,
en met dat geld kon
ze weer eten kopen.

Wat wil ze graag haar kinderen
een keer iets extra’s geven,
maar het was net genoeg
om er samen van te leven.

Op de schoorsteen had
ze een potje staan,
waar af en toe een paar
centen in had gedaan.

Het was een mooie
zonnige dag,
dat men dit gezin
met een ijsco zag.

Je zag de ogen van de
kinderen alleen maar stralen,
de diaken dacht, daarvoor
komt zij geen geld halen!

Zij ging weer geld halen
net als iedere week,
voordat ze het kreeg
kwam er ‘een preek’.

Met een waarschuwing
kwam ze weer buiten staan,
en zij mocht niet weer
naar de ijscoboer gaan.

Het geld dat ze van de
diakonie kreeg in haar leven,
mocht ze alleen aan wat
ze nodig had uitgeven.

Op de terugweg liep over
haar wang een traan,
dankbaar wat ze het voor
haar kinderen had gedaan.