Stil verdriet
De leegte in mijn hart
Is groter dan het heelal in een
Het leven zonder jou
Maakt mij elke dag alleen
In huis leeft de herinnering
Alles van jou is er nog
Steeds denk ik dat je thuis zult komen
Maar dan besef ik weer, het is bedrog
Jouw kamer nog altijd naast de mijne
Maar nu zo akelig stil
En elk moment voel ik weer
Het is overal zo kil
Jouw foto aan de muur
Met de kaarsjes eromheen
De lege plek aan tafel
Je naam geschreven op de steen
Alles wil ik ontwijken
Het is een ondragelijk gevoel
Maar als ik er woorden over spreek
Begrijpt men niet wat ik bedoel
Het gemis maakt alles zwart
Wat was zal nooit meer zijn
En die oneindigheid
Doet me elke dag nog pijn
En nu vlucht ik als een lafaard
Om alles te ontkomen
Maar ook hier op mijzelf
Heb ik je in mijn hart meegenomen
Sorry als het lijkt dat ik je vergeet
Het is niet dat ik het zo bedoel
In stilte leef je in me voort
Maar ooit zal ik je naam weer noemen
Reacties op ‘Stil verdriet’
-
net luisterde ik naar een lied van Blöf, de titel weet ik niet precies, maar dit lied hebben ze geschreven na de dood van hun drummer, een stukje tekst, misschien geeft dit je hoop/troost. Hoe groot is het gat tussen nu en nooit, het lijkt wel of je dichterbij bent dan ooit, wie kan me vertellen wat er is tussen nu en ooit. Laat het licht toe in het donker van je gemis en misschien is je broer dan dichterbij dan je denkt. Liefs, Marill.
Marill - 04-01-2015 om 13:14