vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Je pluisde nog even
ik zag het grijs
van de zee
boven land
vlokkig ontladen
in dwarrelend wit
dat stilte
danste op een
onzichtbare wind
ik zwaaide
en ving jou
op de mouw
van mijn jas
je pluisde nog even
toen je huisde
in de holte
van mijn hand
schitterde kristal
tot je structuren
kraakten en een
voor een braken
jij als druppel
de koude grond
weer licht
spetterend raakte
in samen stromen
verloor jij je dromen
langzaam terug
vloeiend naar zee
wil melker
28/12/2014
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Ingezonden door
Geplaatst op
28-12-2014
Geef uw waardering
Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Sneeuw Sneeuwvlokje WinterReacties op ‘Je pluisde nog even’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!