Niemand snapt me

Niemand snapt me.

Niemand weet hoe ik me voel.
Ik kan het niet meer aan om me steeds zo te voelen.
Niemand weet wat ik precies bedoel.
En daar lig ik dan elke nacht te woelen.

Een oplossing zoeken is moeilijk.
Ik sta er helemaal alleen voor.
Het feit dat niemand me snapt is verfoeilijk.
Als mensen vragen wat er is krijgen ze van mij geen gehoor.

Het voelt alsof ik niemand kan vertrouwen.
En als ik het vertel wordt alles alleen maar lastiger.
Ik kan mensen niet als een dagboek beschouwen.
Ik zeg dit vaak tegen mezelf en ik wordt steeds standvastiger.

Ik weet dat ik het iemand moet vertellen.
Maar ik kan het gewoon niet.
Hoe graag ik me ook open zou willen stellen.
Ik kan gewoon niet omgaan met mijn verdriet.