Ons verhaal

Jouw ogen.
Ik herkende alle kleuren,
als een schilderij dat ik zelf geschilderd had.

Jouw woorden.
Altijd kon je me opbeuren,
zelfs zonder besef dat ik ergens mee zat.

We begrepen elkaar,
als boeken die elkaar hadden gelezen.
Er is een maar,
want in jouw boek bleek een typ fout te wezen.

De ogen, zo bekend.
De woorden, van liefde doordrenkt,
en het begrijpen.
Het bleek niet echt te lijken.

Nu is alles onbekend.

Een onbegonnen boek,
geschreven in onbekende taal.
Ik probeer te begrijpen,
Maar snap niks van het verhaal.

Ik kijk in de ogen van een vreemde,
Iemand waarmee ik slechts wat pagina´s deel.
Een veel te moeilijk boek,
dat ik probeer te begrijpen als ik me verveel.

Kansloos hou ik hoop,
op het begrijpen van jouw plot.
Maar ergens besef ik zeker,
Onze toekomst is kapot.