gratis of toch bijna
de cellomuzikant met vingerloos gebreide handschoenen
bestrijkt met liefde zijn bruinrode glanzend instrument
de natte kasseien van het marktplein wenen hun zoenen
op de trage diepe klanken van de strijkende student
zijn witte jas omlijst de snaren als behoedt zij zijn heilige schat
dieptrillende warme emoties contrasteren met de vochtige kou
noten als hemelsklinkende druppels in een muzikaal galmend bad
schenken hem muziekspelende vreugde wat hij altijd al wou
mooie jongeman op een stoeltje midden op het marktplein
jij maakt mij melancholisch en doet mij dromen van de zee
zachte warme vibrerende snarenklanken verwarmen mijn zijn
ik wil samen met mijn geliefde zo graag met je mee…
Reacties op ‘gratis of toch bijna’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!