Onmacht
Onmacht
Vandaag, wat een dag,
Zag ik iets wat ik hiervoor niet zag.
Vooroordelen in de wind,
Dit mens is niet wat ik dacht.
Altijd onjuist bejegend,
Zonder twijfel of huiver.
Wist men wat het betekent,
Deze jongen zo zuiver,
Maar nu al voor het leven getekend.
Hij is de één, soms de ander.
De persoon die van gedaante verandert.
Onomkeerbaar met elkaar verbonden,
Er is nog geen middenweg gevonden.
Pijn, verdriet en onmacht,
En de ene persoon waar naar wordt gesmacht,
Is degene die dit al teweeg bracht.
Onwetend en onbezonnen,
Had ik nooit gedacht,
Had ik nooit verzonnen,
Dat hij het laatst lacht.
Was ik er maar nooit aan begonnen.
Reacties op ‘Onmacht’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!