1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

Gods berouw

De aarde verwoest,
Een kolkende zee.
’t Was niet zo ’t moest,
De zonde bracht wee.

De mens had verlaten,
Gods liefde en trouw.
Ze hadden Hem verraden,
En God had berouw.

Hij stuwde de baren,
In toomloos geweld.
Hun daden waren,
Voor eeuwig geteld.

Toen de aarde daar lag,
Vernietigd, verwoest,
Was ’t dat God zag,
Dat ’t ook zo niet moest.

Enkelen waren bewaard,
In liefde en trouw.
God voelde zich bezwaard,
En had berouw.

Hij keerde het water.
De aarde werd droog.
Hij stelde als teken voor later,
Zijn eeuwigheidpoort, de regenboog.

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Verwijderde gebruiker

Geplaatst op

Geef uw waardering

Op basis van 5 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Genade Straf Vergeving Zonde

Reacties op ‘Gods berouw’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Gods berouw