hubble

ik loop onder een triomfboog van blauw
daarachter gestreepte wolken grauw
met een vleugje wit en grijs
in schuine strepen eigenwijs

de gespannen zwevende boog
omspant dromen en fantasie
van kunstenaars hemelhoog
in diagonaal dansende trilogie

de blauwe kleur verdringt de angst
die zwart en wit zouden bouwen
nu is het een leuke ontvangst
in de verenkleur van pauwen

opaal blauw subtiel belicht
heeft wel honderd tinten
zoals ik het in de lente zie
bij duizenden hyacinten