vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Zelfbesef
Ik sta,
geen idee waarom,
in een rode kamer
met flikkerend licht.
Ik word hardnekkig
in een zetel geduwd.
Een scherm flitst aan.
Mijn hoofd zwelt
herinnering.
Waarom
prikken tranen,
trilt mijn lip
tussen glimlach
en pruil?
Wat voel
maar zie ik niet?
Het wordt stil
en met grote ogen
besef ik
mezelf.
Ingezonden door
Geplaatst op
03-12-2014
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Besef Herinnering ZelfbeeldReacties op ‘Zelfbesef’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!