vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Pseudo-herinnering
verbaasd en met verwondering
is de menselijke herinnering
delen raak je kwijt
bij het verstrijken van de tijd
sporen toch gewist
onbewust ontstaan
niets wordt meer gemist
zo is het gegaan
de ander weerlegt
en wijst je terecht
eigen waarheid
is een vaststaand feit
subjectief gevoed
ontneemt de ander moed
moet het daarbij laten
een geheugen met gaten.
Reacties op ‘Pseudo-herinnering’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!