De grens
de striemen van het verleden snijden in mijn huid
het is zo lang geleden
toch kom ik niet vooruit
zoek jezelf nooit in een ander kind
kijk naar jezelf en je binnenste
en bewonder wat je daar allemaal vind
geluk is geen mooie vlinder waar je achteraan moet rennen
maar een schaduw die je volgt als je er even niet aan denkt
zoek het niet te hard bij iemand anders, leer jezelf kennen
soms heb ik het gevoel dat niemand me begrijpt
dat ze me enkel kennen als iemand anders
iemand die totaal niet op me lijkt
tussen mezelf en de wereld groeit een grens
om mezelf te beschermen tegen pijnlijke woorden
ik lijk niet meer op mezelf, ik ben geen mens
dus breek ik door en geniet
want pijnen die er vandaag zijn
zijn er morgen misschien niet...
Reacties op ‘De grens’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!