genieten van het uitzicht

oud op sloffen met een veel te wijde broek
dromerig staren in de natuurblauwe verte
leunend op het witte stenen muurtje op de hoek
mijmeren van vervlogen dagen en verdwenen sterkte

ooit voer hijzelf op die blauwe zee
zijn boot sturend naar rijke visgronden
begeleidden de witte wolken hem mee
was hij vrij en ongebonden

een gevuld leven vol goede en kwade momenten
dat is waar hij nu aan denkt
de vele rijkgevulde evenementen
en de tijd die het leven hem nog schenkt

elke seconde soepeert zijn leven
zijn muizenissen vergeten het genot
geen plaats om mooie dingen aan te kleven
hij denkt teveel aan zijn ongekende lot

hij staat middenin schoonheid
grootheid van een wonderlijke natuur
hij ziet het niet of is het doofheid
aan die witgeschilderde muur