Het leven in een notendop

Het leven in een notendop.

Toen ik geboren werd, was ik nog een baby.
Nu schrijf ik poëzie midden in de nacht,
om 23u18 op woensdagavond.

Ik ben 16 jaar,
ik mag legaal comazuipen,
ik mag legaal sigaretten roken,
en ik mag helemaal legaal op alle jongens kruipen.

Het is een mooie leeftijd, dat zeg ik je,
tonnen schoolwerk, nooit goed genoeg,
in het zwemmen ben ik niet snel genoeg,
niet krachtig genoeg, niet sierlijk genoeg.
Om te wenen ben ik niet zwak genoeg,
ik ben gewoon niet goed genoeg.

Het is een leuke leeftijd, ik zeg het je,
overmand door stress, arm genaaid,
nooit niemeer, na 2 weken en 6 dagen,
oogst verdriet, heb alle vreugde gezaaid,
voor al de liefde, voor al de vriendschap,
ik ben gewoon niet goed genoeg.

Het is een gezonde leeftijd, ik zeg het je,
keelontsteking op mijn verjaardag, altijd moe,
mijn geest verplicht mij nog door te gaan
mijn lichaam is aan rusten toe,
altijd hoofdpijn, altijd stress.
Ik ben gewoon niet goed genoeg.