1001 Gedichten
Ons onbegonnen pad
Ik ben hier gekomen omdat ik dit nooit zag
Niet wist dat het ook in mij was gedrongen
Omdat ik niet verder kon kijken dan dit vorige gat
Door wanhoop gedreven door ben geklommen
Maar nu met een wrakke ladder onder mij
Blijkt de volgende spijl ver buiten handbereik
Beginnen mijn vingers te verkrampen
En duik ik in vrije val door mijn onwetendheid
Wat ik als straf zou kunnen accepteren
Is dat ik het niet meer zou proberen
Van mijn hopen had kunnen leren
Me niet door wanhoop laat bekeren
Door jou heb ik hoogtevrees, ma
Omdat ik je altijd heb zien klimmen
Tot we beiden liever doodvielen
Reacties op ‘Ons onbegonnen pad’
-
Erg mooi. Ik heb je ooit als favoriete dichter toegevoegd, ik heb er niet veel. En nu weet ik weer wanneer. Jammer dat je lang geen gedichten hebt gepost, want je hebt echt talent! Mooi hoe je het onderwerp hebt kunnen verwerken in je gedicht. Ik hoop dat jij en je moeder, ondanks jullie gedeelde genen die je misschien liever niet had gedeeld, steun aan elkaar hebben
Ik dicht - 06-11-2014 om 20:55
-
Dankjewel, fijn om te horen. Dichten is een uitlaatklep voor mij, die ik een tijd niet nodig heb gehad omdat ik dacht dat alles goed was. Soms betwijfel ik of het uitschrijven van mijn gedachtes wel goed is, of ik ze niet liever zou negeren omdat ik er toch niks mee kan... Maar dan bedenk ik me ook dat de gevolgen later misschien veel groter zijn.
hierennuenstraks - 10-11-2014 om 17:13