Dement

Mijn opa is van mij.
Want de liefste opa dat is hij.
Maar steeds meer begint hij te vergeten.
En zal straks ook mijn naam niet meer weten.
Zijn humeur slaat zomaar om.
Meestal begrijp ik niet eens waarom.
Heb ik iets verkeerd gedaan?
Al zijn herinneringen zullen langzaam vergaan.
Ik denk aan die oude opa, zoals hij ooit eens was.
Hoe we samen speelden, of stoeiden in het gras.
Zou dit ook nog ergens zitten, in zijn oude brein?
Of zal ook deze herinnering al vervlogen zijn?
Soms ben ik hierom best wel getreurd.
Maar hij zal voor altijd mijn opa blijven, wat er ook gebeurt!!