vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
vuur
Vonkje
Er spatte een vonkje, van God naar de aarde,
net als die anderen, onschatbare waarden
het vonkje dat groeide, het vuur laaide op.
Het brandde soms hevig, met geknetter en walm,
Het vlammetje doofde, werd weer tot vonk.
Ging terug naar Degene, die haar leven schonk.
De vonk steeg weer op, naar het Heilige Vuur,
Daar kan ze weer gloeien met rust en puur.

Ingezonden door
Geplaatst op
03-11-2014
Geef uw waardering
Op basis van 6 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
BunnyloverrReacties op ‘vuur’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!