Verstoorde reis.

Tijd niks gehoord.
Klopt ik was ontspoord.
Kijken wanneer de douane me zou komen halen.
Vluchtend en in de bossen verdwalen.
Maar ze hebben me gevonden onder de sterren en de maan.
Het duurt niet lang voordat ik weer weg zal gaan.
Geen toekomst en verantwoordelijkheden.
Geen emotie met vrienden te hoeven delen.
Helemaal alleen en samen met de bomen.
Mijn favoriete bosbeekje horen stromen.
De dieren om me heen het enige gezelschap.
Dat mensen me mistte was eigenlijk de grootste klap.
Mijn terugkomst leek wel te worden gewaardeerd.
Blijkbaar werd hun rust iets te onbeheerd.
Geen knuffels, chocola of bloemen bij mijn wederkering.
Maar zachte zoete woordjes zoals: was weg gebleven en krijg de tering.
Vredig binnen een muur van zelfbeheersing en vertrouwen.
Wetend dat mijn terugkomst ze zou berouwen.
Wraak is een zonde en de douane zal deze lijn overschreden laten.
Terug naar de bossen maar deze keer met mijn karkas vol met gaten.