Sonnet van de eenzaamheid
Tussen het volk gaan lopen en rond kijken
de man op de hoek met zijn winkelwagen
zijn hebben en houden erin, zijn vragen
om wat kleingeld, mensen die hem ontwijken
de oude vrouw op de bank op het dorpsplein
in een sleetse jas, duiven aan het voeren
een jonge man teut en over zijn toeren
het gepeste meisje dat alleen wil zijn
de eenzaamheid kent geen geslacht of jaren
hoe komt het toch zo ver, wie heeft hier schuld aan
voor sommigen gewoon niet te verklaren
een ander zoekt het op als eenzame maan
of een dovende ster, gewoon wegvaren
van een harde wereld die hen niet ziet staan.
© Rudi J.P. Lejaeghere
25/10/2014

Ingezonden door
Geplaatst op
25-10-2014
Over dit gedicht
eenzaamheid kent geen geslacht of jaren
Geef uw waardering
Op basis van 5 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Eenzaamheid Jong Man Oud VrouwReacties op ‘Sonnet van de eenzaamheid’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!