Lost in this world
Het levenslicht ongezien
In deze eindeloze duisternis
Alsof ik niet besta
En uit het leven wordt gewist
Het zwart waarin ik ben beland
Ligt eindeloos voor me uitgestrekt
Ik heb naar de stilte geluisterd
Maar hoorde niet wat er werd gezegd
Het levenslicht stopte met schijnen
Mijn levenspad nu onbelicht
Ik weet niet meer waar ik ben
Voel enkel de tranen op m’n gezicht
Die me vertellen wat ik voel
Iets wat ik steeds verborgen hield
Maar de leegte brak me op
Waardoor ik het gat in viel
Alleen in dit donker leven
Richtingloos en verdwaald
Strevend naar de morgen
Maar de nacht niet gehaald
Ik wil niet meer verder
Laat me verdwijnen in het niets
Geef me het zicht op het einde
Dan heb ik in ieder geval iets
Luister naar mijn schreeuw
Help me uit de kilte
Alsjeblieft laat iemand me horen
Maar men hoort enkel de stilte..
Reacties op ‘Lost in this world’
-
Jeetje, wat een pijnlijk gedicht. Ik wil dat je weet dat ik je gedichten begrijp, en me goed kan indenken hoe je je voelt. Je maakt hele mooie gedichten, die je misschien kunnen helpen om mensen dicht om je heen ook te laten begrijpen hoe jij je voelt. Ik hoop dat je hier niet alleen doorheen hoeft en genoeg steun thuis hebt.
Ik dicht - 25-10-2014 om 19:59