1001 Gedichten

Een madrigaal is als begrip vooral bekend uit de muziek, waarbij het doelt op een nummer met drie strofen dat door meerdere personen gezongen wordt. In de literatuur komt het begrip als dichtvorm ook voor, al is het minder bekend. De relatieve onbekendheid van het gedicht doet echter niets aan de mate waarin de soort wordt teruggevonden in de wereldwijde literatuur.

Het belangrijkste kenmerk van madrigale gedichten zijn dat ze meestal uit acht of tien regels bestaan. De natuur en de liefde zijn veelal het hoofdonderwerp en een specifiek rijmschema wordt er eigenlijk niet aan de madrigaal toegekend. Het is in dezen veelal het aantal regels en de vrij standvastige onderwerpen die een marginaal tot een marginaal maken.

Als Nederlandse voorbeelden kunnen P.C. Hooft en Constantijn Huygens worden aangemerkt als schrijvers van madrigale gedichten. Voltaire, William Shakespeare en Johann Wolfgang von Goethe zijn personen die zich buiten het Nederlandse taalgebieden hebben laten zien als gebruikers van de madrigaal. In de zestiende eeuw werden dan ook de meeste madrigalen geschreven is Engeland, Italië en Frankrijk, al was het gebruik ervan al dan niet beperkt ook buiten die gebieden aanwezig.