1001 Gedichten

Een leerdicht zegt eigenlijk van zichzelf al wat het betekent: de inhoud is bedoeld om de lezers iets te leren en is daardoor minder bedoeld en geschikt voor het amusement van het publiek. Deze dichtvorm stamt uit de Oudheid en genoot behoorlijk wat populariteit onder de Grieken en Romeinen. Het wordt ook wel didactische poëzie genoemd, verwijzend naar de onderwijskundige functie van het gedicht.

De verschuiving van een functie van vermaken naar die van een soort leraar, vond zo’n negen eeuwen voor Christus plaats. De dichters destijds vonden langzaam aan dat zij er niet alleen waren om voor vermaak te zorgen, maar ook om het volk wijzer te maken dan ze tot op dat moment waren. Door de werken op rijm te zetten, dachten zij dat het beter te onthouden zou zijn voor hen die het zouden lezen en moesten kennen.

Als bekendste en oudste voorbeeld – dat in zijn geheel bewaard is gebleven – wordt vaak het werk Werken en dagen genoemd, dat geschreven werd door Hesiodus in de achtste eeuw voor Christus. In het Latijn verschenen onder meer Epicharmus van Quintus Ennius en Georgica van Vergilius, al zijn er nog vele andere gedichten bekend.