1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Frans Bude

Frans Bude Volledige naam: Franciscus Hyacinthus Gerardus Antonius
Geboren: 28 december 1945

Frans Budé debuteerde op drieëntwintigjarige leeftijd met gedichten in Elseviers Weekblad. Zijn debuutbundel Vlammend marmer verscheen pas jaren later, in 1984, bij het gerenommeerde uitgevershuis Meulenhoff, waaraan hij tot op de dag van vandaag verbonden is. Van Budé verschenen tot nu toe dertien dichtbundels, een novelle en een boek met beschouwend proza.

Budés grote belangstelling voor beeldende kunst is terug te vinden in zijn poëzie (hij schreef veel gedichten bij beeldend werk) en in de talrijke teksten die hij bijdroeg aan catalogi van beeldend kunstenaars. Een deel daarvan werd gebundeld in Het perfecte licht. (1999). Werk van hem is meermaals op muziek gezet. Daarnaast zijn er gedichten van hem vertaald in het Frans, Duits, Engels, Spaans, Pools, Chinees en Indonesisch. Tot de meest recente dichtbundels horen Bestendig verblijf (2010), Transit (2012) en Achter het verdwijnpunt (2015). In 2005 verscheen de novelle Afrit, medio 2016 volgt een roman: De dagen.

Meer en meer houdt Frans Budé zich bezig met de eindigheid van het bestaan, en staat hij in zijn onderzoek naar sterfelijkheid en verlies vol vitaliteit en zeggingskracht stil bij de schoonheid die het leven biedt.

In zijn essayboek De schrijver als hoofdpersoon (De Bezige Bij, 2015) zegt Cees Nooteboom over Budé: (Zijn werk) heeft iets verborgens, een stille wereld van verschuivingen, van bijna geluidloze bewegingen waarin de taal een eigen muziek maakt die bestaat uit een doorzichtig bouwwerk van nuances waarin je gedwongen wordt heel voorzichtig en nadenkend rond te gaan om je aan de heersende geluidloosheid aan te passen. Hier schreeuwt niets, terwijl het toch over grote themas gaat (...). Het is alsof er in een andere kamer, vlak naast je, muziek gespeeld wordt die bestaat uit omkeringen en herhalingen, con moto, en met een heel eigen syntaxis, een hoogst particuliere zinsbouw, waardoor de zinnen eerder fluisteren dan hardop spreken.