Waarom ben je zo veranderd?

Ik wou dat ik terug kon naar de 1e klas
Toen alles anders was
Ik was verliefd op jou
Jij was degene die ik aan mij zijde wou

Je was zo aardig voor me, dat is iets wat ik nooit meer vergeet
Ik hield van je als een vriend, ik wil dat je dat weet
Het raakte me toen je zei dat je mij als een vriendin zag
Iedereen zag mijn brede glimlach

Ik was gelukkig en blij
Het voelde zo nieuw voor mij
Jij was op de middelbare mijn eerste echte vriend
En ik wist niet waar ik je aan had verdiend

Ik werd gepest en voelde me rot
Voordat ik jou leerde kennen, was ik helemaal kapot
Jij keerde het tij
Dankzij jou voelde ik me weer gelukkig en blij

Dit jaar, in de 4e, probeerde ik contact te houden
Maar ik wou dat ik er eerder mee was opgehouden
Je hebt me gewoon keihard laten vallen
Mijn hart is toen uiteen gevallen

Ik vroeg je: geef je eigenlijk wel iets om mij?
En ik kan nog steeds niet geloven wat je toen zei
Je zei: “Om eerlijk te zijn, nee.”
Ik stopte met lezen. Want alleen dat al gaf in mijn hart een snee

Ik las verder. Want ik wilde natuurlijk weten waarom
Ik had namelijk een ‘ja’ verwacht. En dat was stom
Je zei: “Ik heb geen intentie naar vriendschap door gebeurtenissen voorgaande jaren.”
Ik moest huilen en dacht aan de tijd dat we vrienden waren

Je zei ook nog: “Ik hoop dat je het begrijpt.”
Maar snapte je dan niet dat zoiets me naar de keel grijpt?
Ik snapte je echt wel, maar ik vond het echt een domme reden
Want zij waren het die ons pijn deden

Moet ik gestraft worden voor het feit dat anderen het voor me hebben verpest?
Wat kan ik er aan doen dat ik in de eerste niet hoorde bij de rest?
Ik dacht dat je me begreep en dat we vrienden waren
Niemand kon dat wat ik voor jou voelde evenaren

Ik denk nog vaak aan 7 april 2011, mijn blijdschap was toen ongekend
Maar ik haat je voor wie je nu bent
Toch ben ik nog steeds verliefd op de jongen die je was
Die aardige, leuke, begripvolle jongen van toen, in de eerste klas