Alleen met zijn tweeën
Met zijn tweeën toch alleen?
Waar ben Je?
Ik zie je maar ik vind Je niet.
Je bent in die andere wereld,
Voor mij fantasie die voor Jou zo echt is.
Of zijn het dromen
Waaruit Je wakker moet worden?
Ik probeer Je wakker te maken
Wakker uit die schijnbare droom
Als dat dan lukt
Dan zie ik Je weer
Dan zie Je mij weer
En kom Je dichterbij
Moeilijk is het als Je niet wakker wilt worden
Wakker uit die schijnbare droom
Die droom die Jouw werkelijkheid is
Dan zeg Je dat ik niet ben zoals ik ben
Dan noem Je mij veranderd
Al ben ik toch diezelfde van altijd
Boos worden heeft geen zin,
Dan word ik inderdaad anders
Dan is het vertrouwde weg
En blijf Jij nog langer zoek
Dan probeer ik Jouw wereld naar de mijne te brengen
Gelukkig lukt dat nog vaak
Al kost dat veel energie
En is er niet altijd tijd
Misschien wel binnenkort
Wanneer mijn werk stopt
Geduld wordt op de proef gesteld
Maar is echte noodzaak
Soms kan ik er uit
Dan voel ik me vrij
Maar ik blijf bij Jou
Zolang het nog kan
Dan doe ik mijn best
En geniet van wat rest.
Ingezonden door
Geplaatst op
27-06-2013
Over dit gedicht
Alzheimer en dan ..
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 1 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Alzheimer MantelzorgerReacties op ‘Alleen met zijn tweeën’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!