Warschau, 2001

In de grote toren
waar eens de laarzen dansten
ruisen nu de rokken
buigen mannen kuis het hoofd

In het deinende ritme
dansen de heer en de dame
Zwieren onder lampen door
zien alleen nog maar elkaar

Zij kwamen van ver
samen slaan zij de brug
in eensgezind ritme
in vergeten tijd

De antipoden
Spreken dezelfde taal
de taal zonder woorden
geven zij een stem!


zie ook: www.josevanrosmalen.nl