Ademloze provincie

Er heerst slechts duister
in ‘t hart van de ademloze provincie
loop ik mezelf een extra paar benen
pure bluf met longen van een paard

maar zij bemint mij in het ritme
bewegend starend naar romantiek
langs golfstromen van jouw eiland
als ik jouw ziel dien van repliek

o diepe binnenste van eenzaamheid
bewaar voor mij een plek zonder sterren
ik wil niet zien hoe de tijd verglijdt

maar ik lief je nog in doodse stilte
zo ademloos teder in de nacht
langs ‘t strelen van jouw adem
als levensverhaal niet meer wacht

op de ademloze provincie, die lacht.