vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Kwetteren
Af en toe strijkt er een groep
vrouwen neer op het groene veld
tussen de bomen, en begint
daar dan lustig te kwetteren
als opgewonden vrije vogels
en wij in deze boom, als eekhoorn
kijken rustig toe en genietend
van de poëzie van het uitzicht
klimmen we af en toe een beetje hoger
en knagen wat aan de stam
van deze hoge boom
en later als we groot zijn
met grijze pluimstaart alweer
lopen we even over dat veld
waar eerst die vrouwenvogels zaten
kwetteren we wat over de liefde
en de rijke olie van de zaden
die we tussen lakens bewaren
als voorraad voor de nomaden
die in ons de ridders zagen.
Reacties op ‘Kwetteren ’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!