vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Opgesloten... in mijn eigen lichaam
Een diepe zucht
Stroomt voort uit mijn gedachten
Op een veilig plekje
Verstopt onder mijn vertrouwde deken
Deur op slot
En even helemaal alleen met mezelf
Mezelf die ik haat
Haat die ik met bijna niemand kan delen
Niemand laat ik binnen kijken
Ik vind het oneerlijk wat er allemaal gebeurd
Maar...kan ook niet meer vertrouwen op mezelf!
Wie kan zien wat er gebeurd?
Wie ziet wat ik voel?
En wie ziet de tranen achter mijn ogen?
Wie ziet de breekbare ik...?
Niemand... ziet hoe ik er tegen vecht
En hoeveel energie dit van me vraagt
Niemand ziet wat ik probeer te zeggen
Alleen JIJ!

Ingezonden door
Geplaatst op
29-10-2012
Over dit gedicht
Ben even de weg kwijt...