Mijn vrouw, jij

Mijn vrouw, jij

In dagen en weken verstrijken de jaren, de tijd passeert ons langzaam voorbij.
Zo kleurde ze mijn donkere naar zilvergrijze haren, tekende ze in mijn gezicht de rimpels erbij.

Tijd veranderd in tijd een mens meest herkenba
re dingen, langzaam neemt ze je er gedwee in mee.
Drukte werd voor mij kalmte, afwachten ipv opdringen, veranderingen, ach tis immers een menselijk cliché.

Een ieder ervaart het verstrijken van tijd, mijn ouders spraken over hun eigen aanvaring.
Ik noem het liever mijn eigen levenswijsheid, verteld naar het verstrijken der tijd is mijn ervaring.

Tijd brengt je antwoorden en zal een ieder bedwingen, ze brengt liefde brengt vreugde, brengt verdriet, brengt heimwee.
Vanaf je geboorte zal ze je er langzaam van doordringen, dat wat ze veranderd, je doet het er maar mee.

Wat de tijd voor mij in tijd ook in petto heeft, niets zal veranderen aan wat ik voor jou voel.
In tijd zal ik mijn tijd naast jou hebben geleefd, van volwassen naar papa tot in mijn oude schommelstoel.

Van jeugd naar volwassen, samen naar de oude van dagen, eens tikt de tijd het einde naderbij.
Maar wat onveranderd zal blijven en als tijd aan me zal vragen, is het houden van mijn kinderen, mijn dierbare, mijn vrouw jij.

XxxX Maarten Blansjaar