Oma, een engel

Oma, een engel.

De weg was lang. en de strijd was te hard.
Je stopte ermee, je was klaar voor de start.
De dag van de waarheid, de emoties, de pijn.
Het gevoel was zo erg, dat je niet bij me kon zijn.

Iedereen in tranen, de crematie begon.
Ik kon je niet vergeten, bleef maar kijken naar ’t plafond.
Jij was in de lucht, zonder pijn, zonder verdriet.
Je was in mijn hart, in het belangrijkste gebied.

Ik kan je niet vergeten, ik denk elke dag aan jou.
’t word elke dag maar erger, hoeveel ik van je hou.
Ik zou je willen vertellen, wat er omgaat in m'n hoofd.
Ooit zal ik weer bij je zijn, daar zorg ik voor, beloofd.

Ik hoop dat je het goed hebt, de engelen nabij.
Ik hoop dat je je fijn voelt, zoals een vogel, zo vrij.
Je was mijn allerliefste oma, dat zal niemand kunnen vervangen.
En ik weet nog steeds, dat als ik huil, je de tranen op zal vangen.

Ik weet dat je neerkijkt op me, als een engel in de lucht.
Ik kijk heel vaak naar boven, en ik doe dat met een zucht.
Je hebt de strijd verloren, en de kanker overwon.
Maar voor mij was jij diegene, diegene die toch won.